Wereldruiterspelen 2022 – Herning 2022
Tussen de schermen
door Thea Vermunt - 11 december 2022
Begin augustus werden de Wereldkampioenschappen Dressuur, Springen, Voltige en Paradressuur verreden in het Deense Herning. Wij hadden de eer erbij te mogen zijn. Gerard als toeschouwer, ik als official.
Waarom ‘tussen de schermen’?
In mijn stukje van ruim een jaar geleden noemde ik de taak van steward/toezichthouder als zijnde een taak ‘achter de schermen’. Eigenlijk is dat niet goed. Dat realiseer je je pas als je op zo’n gigantisch evenement bent. Achter de schermen heb je de organisatie, die soms jaren bezig is met de voorbereidingen. Stalling, trainingsbanen, parkeerplaatsen voor vrachtwagen, hindernismateriaal, juryhokjes, automatisering/officials benaderen, onderdak voor deelnemers, officials en vrijwilligers. Indeling van het terrein, tribunes, eten en drinken voor iedereen. Kleding voor ‘personeel’, aankleding van het terrein. Logistiek: wie mag waar wel en niet komen.
Voor de schermen of wel ‘in de picture’ de deelnemers en in mindere mate de juryleden.
Dan komt er een telefoontje of je onderdeel wilt gaan uitmaken van het stewardteam voor de Paradressuur op het WK. Verrassing! Zoals iedere discipline zijn eigen specifieke regels heeft, heeft die eveneens zijn eigen stewards. Een aantal stewards hebben bevoegdheden voor meerdere disciplines, anderen maar voor één. Vooral op Kampioenschappen wordt er strikt de hand aan gehouden dat op iedere plaats waar paarden mogen zijn, er ook een steward is. In de stallen, bij het losrijden en longeren, op de weg van stal naar wedstrijdpiste maar ook bij het grazen. Het kan niet de bedoeling zijn dat paarden op stal onnodig vast staan, dat onderweg naar de wedstrijdpiste een paard nog even ‘attent’ gemaakt wordt of aan de hand tot extra verzameling gebracht. En dat is niet alleen op de wedstrijddagen.
Dat betekent concreet dat vanaf dat er paarden arriveren, er al stewards zijn die een en ander begeleiden. Op reguliere wedstrijden is de routine zodanig dat de paarden de dag voor- of op de dag van de ‘Horse Inspection’ arriveren. Bij de Horse Inspection bepalen de FEI-dierenartsen samen met de voorzitter van de jury of de ‘paarden fit to compete’ zijn, m.a.w. niet onregelmatig, nergens wondjes en optisch in een goede conditie zijn. Die inspectie is altijd maximaal 24 uur voor de start van de eerste rubriek. Voor de finale van een Kampioenschap, worden de paarden dan nog een keer gecontroleerd. Maar je kunt je voorstellen dat op grote Kampioenschappen de paarden al een paar dagen eerder komen om te acclimatiseren.
Vooral voor de deelnemers in de paradressuur is dat erg belangrijk. Er zijn een aantal landen waarvan de ruiters op leasepaarden rijden. Ze hebben dan een aantal paarden tot hun beschikking die in Europa staan en daar getraind worden. Soms ook in de reguliere sport worden uitgebracht. Een paar weken voor een wedstrijd reizen de ruiters met hun trainer naar de betreffende stal en trainen ze daar met hun paarden. De ruiters rijden in hun eigen land dan op andere paarden.
Al komen de paarden en de ruiters eerder. Dat wil niet zeggen dat ze dan maar zomaar overal en altijd kunnen trainen. Voor alle te gebruiken pistes zijn er openingstijden. De wedstrijdpistes mogen volgens een van tevoren vastgesteld schema verkend worden, voor iedere deelnemer even veel tijd. Meestal in groepjes per land. Bij dressuur en springen waren 3 losrijpistes beschikbaar, bij de voltige 4 longeercirkels, bij de paradressuur 2 losrijpistes. Dressuur en springen werden in het grote stadion verreden. De voltige had een ‘eigen’ overdekte hal en voor de Paradressuur was buiten het grote evenemententerrein een speciale piste aangelegd. Om de kosten wat meer te spreiden werden naast de kampioenschappen ook nog een reguliere Internationale Spring – en Dressuurwedstrijd georganiseerd. Dat gebeurde ook onder ons toezicht.
De losrijpistes (Warm-Up arena’s) mogen alleen gebruikt worden voor het losrijden voor de wedstrijdrubriek die bezig is. Wil je een keertje extra rijden of rijden op een dag dat je geen wedstrijd hebt, dat zijn er nog 4 extra pistes en 2 longeerpistes beschikbaar. Voor het longeren moet je intekenen. Er zijn natuurlijk tijden dat iedereen wil longeren.
Bitcontrole
Een veelomvattende taak. Kortgezegd komt het erop neer dat we controleren dat er gereden is met toegestane bitten, dat de neusriem niet te strak zit en dat er geen beschadigingen aan het paard zijn door toedoen van de ruiter. Dat het paard geen bloed heeft bij de mond en het gebied bij de sporen. We controleren ook de sporen op het draaien van de wieltjes en dat er een scherpe randen aan zijn.
Bij het springen worden tevens de beenbeschermers gecontroleerd.
De paradressuur is een verhaal apart. Door de beperkingen van de ruiters mogen de ruiters vaak rijden met aangepaste teugels, zadels en beugels. Wat ze mogen gebruiken is per deelnemer vastgelegd in de zogeheten ’Masterlist’. Bij iedere proef die ze rijden controleren we dat als ze beginnen met trainen en na afloop van de proef. Dit om de competitie zo fair mogelijk te houden.
Motto
Het motto van de steward is: Help – Prevent – Intervene. Helpen – voorkomen – ingrijpen. Wij willen geen politieagenten zijn. Maar als er ruiters zijn die denken creatieve oplossingen te hebben gevonden of wel ‘even iets kunnen regelen’: tja, dan hebben ze een probleem. Ruiters kunnen altijd bij ons terecht met vragen, waar mogelijk zoeken we (samen) naar een oplossing.
De praktijk
We waren in Herning met in totaal 70 stewards, waarvan 11 voor de paradressuur. De taken liepen van ’s morgens 7 tot ’s avonds 9 uur. Soms idd die volledige tijd, soms had je even een ‘shift’ vrij. Eten deden we door elkaar af te lossen. Soms door eten voor elkaar mee te nemen. Er was een uitgebreid stro-dorp met leuke standjes. Tijd om daar eens op je gemak te gaan kijken hebben we eigenlijk niet gehad. Je kunt je ook voorstellen dat zo’n totaal terrein immens groot is. Gerard en ik zijn er met de camper naar toe gereden. We stonden mooi vooraan. Maar dat betekende evengoed nog dat de afstand van de camper naar het hoofdstadion zo’n 600 meter was, naar de paradressuur piste meer dan een km. Gerard heeft heel wat kilometers afgefietst. Hij mocht overal in, behalve de stallen en de trainingspistes die daar waren. Hij kreeg een toegangsbewijs voor alle wedstrijden op de deelnemerstribune. Hartstikke mooi natuurlijk, maar het zitten op die stoeltjes houd je niet echt lang vol. Op dat terrein waar wij stonden met de camper stonden de paardenvrachtauto’s (en dan is onze camper maar ‘een klein ding’) en een compleet dorp met caravans. Aangerukt door de organisatie voor de grooms. Op dat terrein was ook een kleine campingwinkel. Voor de 900 vrijwilligers die er waren buiten de deelnemers, grooms en officials was een hal -vergelijkbaar met de Rai- ingericht tot slaapgelegenheid.
Vrijwilligers
Die vrijwilligers-allemaal heel herkenbaar in hun paarse kleding, hielden het terrein schoon, hielpen met veranderen van de pistes, bouwden de hindernissen, harkten de pistes, ruimden de mest op, hielden de toiletten schoon, controleerden de toegang.
Tot slot
Geweldig om zoiets mee te mogen maken en petje af voor een organisatie die het aandurft dit ‘op poten’ te zetten. Er mag best wel eens wat meer respect zijn voor al die vrijwilligers die voor de ruiters in de weer zijn om alles vloeiend en veilig te laten verlopen.
Iedere keer als ik weer wat getypt had dacht ik, Oh ja dat ook nog en dat en dat. Als je vragen hebt, stel ze gerust. Jullie merken wel, het is maar 10 dagen, maar je zou er een boek over kunnen schrijven!
RV NOP op weg naar het NK
door Chantal Menkveld - 4 september 2022
door Chantal Menkveld - 4 september 2022
Marian Keen heeft samen met Helma Remijn het initiatief genomen om dit team samen te stellen en te coachen. Nogmaals veel respect en dank hiervoor, dat jullie dit hebben willen doen voor de vereniging! Als geen ander weet ik dat dit niet altijd makkelijk is omdat je met veel dingen rekening moet houden en je keuzes moet maken waarvan je hoopt dat iedereen hier achter kan staan.
De Galoppade; een dag die we niet snel zullen vergeten! Wat hadden de meiden het goed gedaan. Alle 4 springers waren foutloos en ook de 4 dames hadden in de dressuur goed gepresteerd! De prijsuitreiking heb ik via face time kunnen volgen. Wat was het spannend! Wat een feest was het toen ze zich verenigingskampioen van Overijssel mochten noemen!
Ontzettend leuk om de vreugde bij iedereen te zien! Het genieten en plezier was groot en dat is waar je het met elkaar voor doet. Presteren is leuk maar het plezier van de sport met elkaar overtreft alles.
Het ticket voor het NK was binnen. Wie had dat verwacht :-)
Op 20 augustus hebben de meiden, ouders, supporters, familie en coach zich ingezet om er een onvergetelijke dag van te maken. Nou dat is gelukt!
Wat hebben ze het goed gedaan! Met een mooie 9de plek op het NK mogen we allemaal heel trots en tevreden zijn.
Wie weet wat voor leuke teams zich in de toekomst binnen de rijvereniging NOP nog gaan vormen. Aan potentie, sfeer, talent en clubgevoel ontbreekt het in ieder geval niet!
Een nagenietende ouder.
De Galoppade; een dag die we niet snel zullen vergeten! Wat hadden de meiden het goed gedaan. Alle 4 springers waren foutloos en ook de 4 dames hadden in de dressuur goed gepresteerd! De prijsuitreiking heb ik via face time kunnen volgen. Wat was het spannend! Wat een feest was het toen ze zich verenigingskampioen van Overijssel mochten noemen!
Ontzettend leuk om de vreugde bij iedereen te zien! Het genieten en plezier was groot en dat is waar je het met elkaar voor doet. Presteren is leuk maar het plezier van de sport met elkaar overtreft alles.
Het ticket voor het NK was binnen. Wie had dat verwacht :-)
Op 20 augustus hebben de meiden, ouders, supporters, familie en coach zich ingezet om er een onvergetelijke dag van te maken. Nou dat is gelukt!
Wat hebben ze het goed gedaan! Met een mooie 9de plek op het NK mogen we allemaal heel trots en tevreden zijn.
Wie weet wat voor leuke teams zich in de toekomst binnen de rijvereniging NOP nog gaan vormen. Aan potentie, sfeer, talent en clubgevoel ontbreekt het in ieder geval niet!
Een nagenietende ouder.
Gewonnen: een aquatrainer sessie
door Liesbeth van der Velde - 12 oktober 2020
Afgelopen mei deed ik mee aan een win actie bij Lelymare te Lelystad. Lelymare bestond 7 jaar en gaf 7 prijzen weg je maakte kans d.m.v een quiz in te vullen. Ik werd verblijd met het winnen van een aquatrainer wensessie plus een normale sessie. Misschien is het voor de meeste mensen de aquatrainer een nieuw fenomeen, dus is misschien een kleine uitleg wel op zijn plaats.
Met een aquatrainer wordt spierkracht, balans, coördinatie en lenigheid verbeterd. Het is ideaal ter ondersteuning en afwisseling van de dagelijkse training. De paarden krijgen een betere core-stability en gaan dus beter hun rug en achterhand gebruiken. Ruiters voelen enorm veel verschil al na een paar sessies. Hoe vaak je een aquatrainer sessie doet is afhankelijk van het doel en hoe goed het paard al is. Uiteraard geven we hier advies in.
De tegendruk van het water stimuleert actiever gebruik van de achterhand, waardoor het paard zijn buikspieren aanspant met als resultaat een beter ruggebruik met meer schoudervrijheid.
Aquatraining kan ook al in een vroeg stadium van de revalidatie ingezet worden. Door de opwaartse druk van het water worden de lichaamsdelen onder het waterniveau minder belast.
Hoewel het bewegen tegen de waterdruk in de paarden veel kracht kost omdat het paard zijn hele lichaam moet gebruiken, is de belasting op gewrichten en pezen minimaal. Hierdoor neemt de bespiering bij blessures snel weer toe in plaats van af. Door gebruik te maken van koud water worden de gewrichten en pezen tegelijkertijd gekoeld.
De aquatrainer is bewezen effectief bij o.a.:
· Peesblessures (buigpezen en tussenpees)
· Rugproblemen
· Post operatief herstel
· Preventieve training
· Spierversterking
· Artrose
· Paarden met ‘slappe achterhand’, problemen door scheefstaand of aanleuningsproblemen.
· Weinig conditie of overgewicht
· Paarden die krachtiger moeten worden voor bepaalde oefeningen
Het waterpeil en de snelheid van de loopband kan gevarieerd worden. Hierdoor is de training optimaal af te stemmen op elk paard. Het paard wordt getraind door een erkend aquatrainer begeleider. Daarnaast werken we nauw samen met dierenklinieken waaronder Paardenkliniek Emmeloord en fysiotherapeuten. Lelymare heeft een nauwe samenwerking met Sjoerd Frietman en Marion van den Heijkant. (bronvermelding: www.lelymare.com)
In de derde week van september is mijn paard SinclairZ een weekje bij Lelymare geweest om te wennen aan de aquatrainer. We besloten hem daar te laten gezien hij erg nerveus was en daardoor erg veel spanning in zijn lijf kreeg. Fenna Elzinga en haar team hebben hem op zeer ontspannen wijze laten wennen aan de aquatrainer. Het is mentaal ook best pittig om op een lopende band in een zeer smalle ruimte met een laagje water je balans te vinden. Maar oefening baart kunst, hij heeft er nu in totaal vijf keer in gewerkt. Het is ook mooi om te zien hoe in de aquatrainer het paard zijn rug laat “swingen” en het bekken doet kantelen. Wekelijks nemen wij de aquatrainer mee in ons trainingsschema. En op deze wijze kunnen we mooi op een onbelaste manier werken aan zijn balans, stabiliteit, kracht en coördinatie.
Wil je meer informatie over de mogelijkheden bij Lelymare, kijk dan eens op hun website, facebook of Instagram.
Met een aquatrainer wordt spierkracht, balans, coördinatie en lenigheid verbeterd. Het is ideaal ter ondersteuning en afwisseling van de dagelijkse training. De paarden krijgen een betere core-stability en gaan dus beter hun rug en achterhand gebruiken. Ruiters voelen enorm veel verschil al na een paar sessies. Hoe vaak je een aquatrainer sessie doet is afhankelijk van het doel en hoe goed het paard al is. Uiteraard geven we hier advies in.
De tegendruk van het water stimuleert actiever gebruik van de achterhand, waardoor het paard zijn buikspieren aanspant met als resultaat een beter ruggebruik met meer schoudervrijheid.
Aquatraining kan ook al in een vroeg stadium van de revalidatie ingezet worden. Door de opwaartse druk van het water worden de lichaamsdelen onder het waterniveau minder belast.
Hoewel het bewegen tegen de waterdruk in de paarden veel kracht kost omdat het paard zijn hele lichaam moet gebruiken, is de belasting op gewrichten en pezen minimaal. Hierdoor neemt de bespiering bij blessures snel weer toe in plaats van af. Door gebruik te maken van koud water worden de gewrichten en pezen tegelijkertijd gekoeld.
De aquatrainer is bewezen effectief bij o.a.:
· Peesblessures (buigpezen en tussenpees)
· Rugproblemen
· Post operatief herstel
· Preventieve training
· Spierversterking
· Artrose
· Paarden met ‘slappe achterhand’, problemen door scheefstaand of aanleuningsproblemen.
· Weinig conditie of overgewicht
· Paarden die krachtiger moeten worden voor bepaalde oefeningen
Het waterpeil en de snelheid van de loopband kan gevarieerd worden. Hierdoor is de training optimaal af te stemmen op elk paard. Het paard wordt getraind door een erkend aquatrainer begeleider. Daarnaast werken we nauw samen met dierenklinieken waaronder Paardenkliniek Emmeloord en fysiotherapeuten. Lelymare heeft een nauwe samenwerking met Sjoerd Frietman en Marion van den Heijkant. (bronvermelding: www.lelymare.com)
In de derde week van september is mijn paard SinclairZ een weekje bij Lelymare geweest om te wennen aan de aquatrainer. We besloten hem daar te laten gezien hij erg nerveus was en daardoor erg veel spanning in zijn lijf kreeg. Fenna Elzinga en haar team hebben hem op zeer ontspannen wijze laten wennen aan de aquatrainer. Het is mentaal ook best pittig om op een lopende band in een zeer smalle ruimte met een laagje water je balans te vinden. Maar oefening baart kunst, hij heeft er nu in totaal vijf keer in gewerkt. Het is ook mooi om te zien hoe in de aquatrainer het paard zijn rug laat “swingen” en het bekken doet kantelen. Wekelijks nemen wij de aquatrainer mee in ons trainingsschema. En op deze wijze kunnen we mooi op een onbelaste manier werken aan zijn balans, stabiliteit, kracht en coördinatie.
Wil je meer informatie over de mogelijkheden bij Lelymare, kijk dan eens op hun website, facebook of Instagram.
Huwelijksjubileum Harry en Agnes Cornelissen
Wat een verrassing! Samen met onze kinderen en kleinkinderen hebben we genoten van de heerlijke lunch die wij kregen aangeboden voor ons 50 jarig huwelijk.
Samen hebben we er heerlijk van gegeten en konden we nagenieten van een fijne dag op vrijdag 10 juli. Iedereen heel hartelijk bedankt hiervoor.
Daarnaast dank voor alle kaarten en de bijdrages in het boek welke wij van onze kinderen ontvingen.
Harry en Agnes Cornelissen
Samen hebben we er heerlijk van gegeten en konden we nagenieten van een fijne dag op vrijdag 10 juli. Iedereen heel hartelijk bedankt hiervoor.
Daarnaast dank voor alle kaarten en de bijdrages in het boek welke wij van onze kinderen ontvingen.
Harry en Agnes Cornelissen
De kat van Ome Willem is naar Parijs geweest
Door Gommert Lindenbergh - 20 mei 2020
Nee, nee, zo was het niet! De kater Arnold is in Tollebeek geweest!
Deze jonge kater stapte op een zaterdagmiddag in de auto van Marleen Remijn. Ze was op dressuurles geweest met haar nieuwe paard bij Margriet Gnodde aan de Casteleynseweg in Emmeloord. Op zondag ontsnapte hij bij Marleen thuis uit de auto. Van schrik klom hij in een zes meter hoge boom! Daar is hij woensdagavond weer uit gehaald en vermagerd weer teruggebracht naar 'zijn stal'.
Elke morgen mest ik mijn pony's uit, maar die week zag ik hem opeens niet meer. Ik dacht: jonge katers zijn wel eens vaker op stap in het voorjaar. Maar nu is hij er elke morgen weer!
Deze jonge kater stapte op een zaterdagmiddag in de auto van Marleen Remijn. Ze was op dressuurles geweest met haar nieuwe paard bij Margriet Gnodde aan de Casteleynseweg in Emmeloord. Op zondag ontsnapte hij bij Marleen thuis uit de auto. Van schrik klom hij in een zes meter hoge boom! Daar is hij woensdagavond weer uit gehaald en vermagerd weer teruggebracht naar 'zijn stal'.
Elke morgen mest ik mijn pony's uit, maar die week zag ik hem opeens niet meer. Ik dacht: jonge katers zijn wel eens vaker op stap in het voorjaar. Maar nu is hij er elke morgen weer!
Melody Mellema, wat houdt jou van de straat?
Hoi! Mijn naam is Melody Mellema, 18 jaar en ik woon in Steenwijk. Op dit moment zit ik in mijn tweede jaar bedrijfsleider Paardenhouderij- en sport op het Zone College Zwolle. Na deze opleiding ben ik nog van plan de Hippische bedrijfskunde studie op het Aeres Hogeschool te gaan volgen.
In mijn eerste studiejaar heb ik stage gelopen bij de sportstal www.SHSporthorses.nl in Mildam. Een springstal van Marriet Smit- Hoekstra en Herman Smit. Op deze stal houden zij zich bezig met het trainen, uitbrengen en corrigeren van paarden. Tevens doen ze ook veel in aan- en verkoop van paarden. Bij SH Sporthorses heb ik leuke dingen mogen mee maken zoals groomen op nationale en internationale wedstrijden.
In mijn huidige studiejaar loop ik stage bij www.PaardMensOnderwijs.nl te Steenwijk. Hier heb ik veel uren gemaakt in het rijden van verschillende paarden en pony’s. Na een erg leuke stage ga ik nu helpen met het begeleiden van ruiters tijdens de www.PaardEnRuiterInstructieweken.nl Dit is voor ruiters die met hun eigen paard in één week naar een hoger niveau willen werken.
In mijn derde studiejaar wil ik mijzelf meer verdiepen in het rijden en lesgeven en ben ik ook van plan mijn aspirant en basissport instructeur diploma te gaan halen.
Ik was op zoek naar een nieuwe Rijvereniging en doordat ik over RV NOP veel goede reacties heb gehoord leek het mij gezellig om mijzelf hier aan te melden. Ik hoop samen met mijn paard Elrite W (Coconut Grove x Indoctro) een mooi aantal jaren wedstrijden te mogen rijden bij deze vereniging.
Bedankt voor het lezen en wie weet tot een volgende keer!
In mijn eerste studiejaar heb ik stage gelopen bij de sportstal www.SHSporthorses.nl in Mildam. Een springstal van Marriet Smit- Hoekstra en Herman Smit. Op deze stal houden zij zich bezig met het trainen, uitbrengen en corrigeren van paarden. Tevens doen ze ook veel in aan- en verkoop van paarden. Bij SH Sporthorses heb ik leuke dingen mogen mee maken zoals groomen op nationale en internationale wedstrijden.
In mijn huidige studiejaar loop ik stage bij www.PaardMensOnderwijs.nl te Steenwijk. Hier heb ik veel uren gemaakt in het rijden van verschillende paarden en pony’s. Na een erg leuke stage ga ik nu helpen met het begeleiden van ruiters tijdens de www.PaardEnRuiterInstructieweken.nl Dit is voor ruiters die met hun eigen paard in één week naar een hoger niveau willen werken.
In mijn derde studiejaar wil ik mijzelf meer verdiepen in het rijden en lesgeven en ben ik ook van plan mijn aspirant en basissport instructeur diploma te gaan halen.
Ik was op zoek naar een nieuwe Rijvereniging en doordat ik over RV NOP veel goede reacties heb gehoord leek het mij gezellig om mijzelf hier aan te melden. Ik hoop samen met mijn paard Elrite W (Coconut Grove x Indoctro) een mooi aantal jaren wedstrijden te mogen rijden bij deze vereniging.
Bedankt voor het lezen en wie weet tot een volgende keer!
60 JAAR LID - Het verhaal van Wim Lumens
Door Larissa Tacx - 19 april 2020
Dit jaar wordt er binnen Rijvereniging Noordoostpolder een bijzonder jubileum gevierd: Wim Lumens is 60 jaar lid van de vereniging. Wat een prachtige mijlpaal!
Wim is op 75-jarige leeftijd nog altijd een drukbezet man. Het grootste gedeelte van zijn dagen brengt hij door op de boerderij van zijn zoon. Toch maakt hij graag even tijd om te vertellen hoe hij dit jubileum heeft bereikt.
Als kind kwam Wim in aanraking met paarden doordat zijn neef paard reed. Op enig moment reed hij mee op het NK, waar Wim met zijn familie naartoe ging om hem aan te moedigen. Hier sloeg het paardenvirus op hem over, prachtig vond hij het! Hij bleef net zo lang bij zijn ouders zeuren om een paard tot zijn vader een zadel kocht om op één van hun werkpaarden te rijden. De eerste stappen in zijn paardensportcarrière waren gezet.
Gestimuleerd door hun buren, ook paardenliefhebbers, gingen Wim zijn ouders akkoord met het volgen van lessen. In Emmeloord was toen nog geen rijbaan, dus werd hij op en neer naar Espel gereden waar hij les kreeg van Marinus Verbeek. Na een aantal jaren kwam er een ‘echt’ rijpaard, waarmee Wim op L niveau sprong en dressuur reed. Helaas was deze samenwerking van korte duur, het paard stierf na 3 jaar aan een hevige koliek.
Het paardrijden werd gemist en na een tijdje werd er een nieuw paard gezocht. En dat werd niet zomaar een paard! Het werd Freddy, een paard uit de koninklijke stallen dat verkocht werd nadat hij op hol was geslagen met de koets waarin de prinsessen zaten. Met Freddy vervolgde Wim zijn carrière door L springen en M2 dressuur te worden, waarbij hij zelfs dressuurkampioen van Overijssel werd. Daarnaast reed hij 4- en 8-tal met hem.
Zijn mooiste herinneringen aan het rijden bij de vereniging zijn de dorpsfeesten in de jaren ’60 en de manege uitvoeringen. In 1959 reed Wim de eerste keer mee met een manege uitvoering. Twee maanden lang werd er geoefend in een geïmproviseerde rijbak aan de Onderduikersweg (de ouders van de deelnemers hadden een schuur vol gegooid met zand). Allerlei verschillende onderdelen kwamen aan bod in de uitvoeringen: de Hongaarse Post, een galop quadrille en een prachtig onderdeel ‘show en gratie’, waarbij 12 ruiters een proef reden met aan hun zijde 12 jonge dames die dansten op wals muziek van Johan Strauss. Dat waren pas shows!
De dorpsfeesten begin jaren ‘60 gingen altijd vergezeld van een concours, waaraan bijna alle leden van de vereniging meededen. De sfeer was altijd erg gemoedelijk en iedereen kwam daar gezellig samen. En omdat de wedstrijden dichtbij waren werd er niet met de vrachtwagen gereden, men ging gewoon te paard op concours!
Binnen Rijvereniging Noordoostpolder heeft Wim nog een tijdje een bestuursfunctie vervuld. Ook heeft hij zich bezig gehouden met het africhten van hengsten en is hij lid geweest bij de veteranenclub. Toen hij trouwde deed hij dat in de Landauer koets van de vereniging, begeleid door een escorte van 16 ruiters van de vereniging.
Van zijn kinderen en kleinkinderen rijdt tegenwoordig niemand nog paard. Alleen zoon Joost heeft in zijn jeugd gereden. Wim vind het jammer dat het paardenvirus niet verder is gegaan in de familie, maar begrijpt ook waarom dat zo is. Tegenwoordig is er genoeg ander vermaak, zegt hij, dus er hoeft niet meer te worden gereden om jezelf bezig te houden. Vroeger was dat wel anders.
Wim is, behalve zijn lidmaatschap van de vereniging, verder niet meer betrokken bij de paardensector. Waarom hij nog lid is van de vereniging? ‘Ik heb de vereniging altijd een warm hart toegedragen, daarom ben ik altijd lid gebleven’.
Wim, bedankt voor je prachtige verhaal en nogmaals van harte met het 60-jarig jubileum!
Wim is op 75-jarige leeftijd nog altijd een drukbezet man. Het grootste gedeelte van zijn dagen brengt hij door op de boerderij van zijn zoon. Toch maakt hij graag even tijd om te vertellen hoe hij dit jubileum heeft bereikt.
Als kind kwam Wim in aanraking met paarden doordat zijn neef paard reed. Op enig moment reed hij mee op het NK, waar Wim met zijn familie naartoe ging om hem aan te moedigen. Hier sloeg het paardenvirus op hem over, prachtig vond hij het! Hij bleef net zo lang bij zijn ouders zeuren om een paard tot zijn vader een zadel kocht om op één van hun werkpaarden te rijden. De eerste stappen in zijn paardensportcarrière waren gezet.
Gestimuleerd door hun buren, ook paardenliefhebbers, gingen Wim zijn ouders akkoord met het volgen van lessen. In Emmeloord was toen nog geen rijbaan, dus werd hij op en neer naar Espel gereden waar hij les kreeg van Marinus Verbeek. Na een aantal jaren kwam er een ‘echt’ rijpaard, waarmee Wim op L niveau sprong en dressuur reed. Helaas was deze samenwerking van korte duur, het paard stierf na 3 jaar aan een hevige koliek.
Het paardrijden werd gemist en na een tijdje werd er een nieuw paard gezocht. En dat werd niet zomaar een paard! Het werd Freddy, een paard uit de koninklijke stallen dat verkocht werd nadat hij op hol was geslagen met de koets waarin de prinsessen zaten. Met Freddy vervolgde Wim zijn carrière door L springen en M2 dressuur te worden, waarbij hij zelfs dressuurkampioen van Overijssel werd. Daarnaast reed hij 4- en 8-tal met hem.
Zijn mooiste herinneringen aan het rijden bij de vereniging zijn de dorpsfeesten in de jaren ’60 en de manege uitvoeringen. In 1959 reed Wim de eerste keer mee met een manege uitvoering. Twee maanden lang werd er geoefend in een geïmproviseerde rijbak aan de Onderduikersweg (de ouders van de deelnemers hadden een schuur vol gegooid met zand). Allerlei verschillende onderdelen kwamen aan bod in de uitvoeringen: de Hongaarse Post, een galop quadrille en een prachtig onderdeel ‘show en gratie’, waarbij 12 ruiters een proef reden met aan hun zijde 12 jonge dames die dansten op wals muziek van Johan Strauss. Dat waren pas shows!
De dorpsfeesten begin jaren ‘60 gingen altijd vergezeld van een concours, waaraan bijna alle leden van de vereniging meededen. De sfeer was altijd erg gemoedelijk en iedereen kwam daar gezellig samen. En omdat de wedstrijden dichtbij waren werd er niet met de vrachtwagen gereden, men ging gewoon te paard op concours!
Binnen Rijvereniging Noordoostpolder heeft Wim nog een tijdje een bestuursfunctie vervuld. Ook heeft hij zich bezig gehouden met het africhten van hengsten en is hij lid geweest bij de veteranenclub. Toen hij trouwde deed hij dat in de Landauer koets van de vereniging, begeleid door een escorte van 16 ruiters van de vereniging.
Van zijn kinderen en kleinkinderen rijdt tegenwoordig niemand nog paard. Alleen zoon Joost heeft in zijn jeugd gereden. Wim vind het jammer dat het paardenvirus niet verder is gegaan in de familie, maar begrijpt ook waarom dat zo is. Tegenwoordig is er genoeg ander vermaak, zegt hij, dus er hoeft niet meer te worden gereden om jezelf bezig te houden. Vroeger was dat wel anders.
Wim is, behalve zijn lidmaatschap van de vereniging, verder niet meer betrokken bij de paardensector. Waarom hij nog lid is van de vereniging? ‘Ik heb de vereniging altijd een warm hart toegedragen, daarom ben ik altijd lid gebleven’.
Wim, bedankt voor je prachtige verhaal en nogmaals van harte met het 60-jarig jubileum!
|
|
Het is een innovatief systeem, waarbij gemeten wordt op wat voor unieke manier de paardenhoef beweegt. Dit systeem kan alles meten wat wij met het mensenoog niet zo snel kunnen observeren. Met dit systeem verkrijg je een grote hoeveelheid data. Alle data worden digitaal verzameld en in 3D visueel gemaakt. Met deze waardevolle informatie, kan de hoefsmid het hoefijzer volledig op maat maken voor jou paard, maar dit is nog niet alles! Het monitoren van de beweging maakt het ook mogelijk om afwijkingen in een vroeg stadium te detecteren, waarmee eigenaren blessures kunnen voorkomen of het herstel goed gevolgd kan worden. Hiernaast is een plaatje weergegeven van de sensor die op beide voorhoeven geplaatst wordt, via bluetooth wordt alle data naar een IPad verstuurd om alle informatie inzichtelijk te maken.
|
|
|
|